امیدواری بزرگ
کی به آتش میکشی تسبیح یا قدوس را
روح سرگردان این پروانه مایوس را
کورسوهای چراغ عقل مردم منکرند
روشنایی های آن خورشید نامحسوس را
از صدای موج سرشارند و با ساحل دچار
گوش ماهی ها چه می فهمند اقیانوس را!
نسل در نسل زمین گشتند تا پیدا کنند
سایه پرهای رنگارنگ آن طاووس را
تلخ و شیرین جهان چیزی به جز یک خواب نیست
مرگ پایان میدهد یک روز این کابوس را!
